به طور کلی، ظاهر عمومی بینی، بستگی به ساختار اسکلت زیرین بینی دارد. به این ترتیب، در جراحی زیبایی عمدتا قصد داریم تا با ایجاد تغییر در ساختار اسکلت بینی، شکل ظاهری مورد نظر را به وجود آوریم. با این حال، به دلیل اینکه چارچوب اسکلتی با بافت های پوستی و زیر پوستی مانند عضلات و چربی و غضروف پوشانده شده است، شکل ساده اسکلت بینی، شباهت بسیار کمی به ظاهر آشنای بیرونی آن دارد. پوست بینی، موجب صافی، نرمی، پنهان شدن و تغییر شکل چهارچوب اسکلتی می شود، و در بعضی مناطق بیش از نقاط دیگر تاثیر گذار است.
از این رو در یک عمل جراحی مناسب، تاثیرات پوست در شکل دادن به بینی، باید مورد توجه قرار گیرد. هرچند پوست خود به ندرت در جراحی بینی دستخوش تغییر و اصلاح می شود، با این همه اهمیت پوست بینی در جراحی زیبایی معمولا نادیده گرفته می شود. برای برخی از بیماران، شناخت و یا درمان تاثیرات پوستی، به نسبت دشواری بیشتری دارد.
شاید مهمترین مشخصه جراحی پوست بینی، ضخامت کلی آن باشد. پوست بینی با ضخامت متوسط، و با رنگ روشن و سالم، مناسب ترین پوست برای عمل زیبایی بینی است. در حالی که پوست های با ضخامت خیلی کم، یا خیلی زیاد، هرگز مطلوب نیستند. آسیب پذیری پوست نسبت به جراحات و یا انعطاف پذیری آن، دو عامل مهم دیگر است که می تواند عمیقا بر فرایند جراحی بینی تأثیر گذار باشد.
اثرات پوست نازک در جراحی بینی
در بیمارانی با پوست بسیار نازک، برش هایی که دارای جراحات و تورم کمی هستند، معمولا سریع تر بهبود می یابند. اما پوست فوق العاده نازک می تواند تاثیری ضعیف در پنهان کردن نواقص چارچوب اسکلت زیرین داشته باشد. در این حالت، حتی نواقص بسیار جزئی اسکلتی نیز به راحتی آشکار می شوند. زیرا ضخامت پوست فوق العاده نازک، تنها اندکی از دستمال کاغذی های بهداشتی بیشتر است.
یکی دیگر از ضعف های پوست نازک، تمایل به انقباض پس از عمل جراحی بینی است. فرایند انقباض جراحت پس از عمل، که گاهی اوقات از آن به عنوان پدیده “کوچک شدن” یاد می شود، می تواند به طور شدیدی چهارچوب بینی را تحت تاثیر قرار دهد، و منجر به تغییر شکل های پیشرفته و ناخوشایند شود. به همین دلیل، بزرگترین چالش جراح بینی در بیماران دارای پوست فوق العاده نازک، دستیابی به یک چهارچوب اسکلتی بی نظیر و صاف و محکم است.
اما اگر این امکان پذیر نباشد، ضخامت پوست را برای بهتر پنهان شدن نواقص اسکلت زیرین، به طور مصنوعی افزایش می دهند. در برخی از بیماران پوست بینی را می توان با اضافه کردن غضروف های زیر پوستی از جنس غشاء زنده، لایه های پوششی، یا پیرا غضروف، دارای ضخامت مصنوعی کرد. اما پایداری غضروف های افزوده شده، نیاز به یک منبع تغذیه خونی سالم غضروفی دارد. همچنین پوست نازک، بیشتر در معرض قرمزی و تشکیل رگ های عنکبوتی است، اگر چه پس از جراحی با استفاده از لیزر می توان این مشکلات را رفع کرد.
پوست ضخیم: یک چالش مهم در جراحی زیبایی بینی
پوست بسیار ضخیم بینی در مقایسه با پوست نازک، همه نواقص به جز آشکارترین معایب اسکلت بینی را پنهان می کند. با این همه باید گفت که مزایای پوست کلفت در همین جا به پایان می رسد. در واقع، پوست بینی فوق ضخیم اغلب به عنوان یکی از موانع چالش بر انگیز و پیچیده، و گاه غیر قابل اصلاح در جراحی زیبایی بینی شناخته می شود. دلایل این اعتبار نامطلوب متعدد است، و مشکلات ناشی از پوست ضخیم بینی موجب شده است جراحان بسیاری از درمان متقاضیان دارای این نوع پوست خود داری کنند.
پوست کلفت و چهارچوب پنهان بینی
یکی از دلایل چالش برانگیز بودن پوست ضخیم بینی، جرم فیزیکی آن است. پوست ضخیم، با پوشاندن چارچوب اسکلت زیرین بینی، نمایش خصوصیات ظاهری آن را کم می کند. از آنجایی که ویژگی های توپوگرافیکی مورد نیاز در اسکلت بینی محو می شود، برجستگی های ظریف سطحی که مشخصه یک بینی دقیق و جذاب است، از بین می رود. علاوه بر این، یک چارچوب ضعیف و نهفته غضروفی، که معمولا در بینی های با پوست ضخیم دیده می شود، فقط موجب تشدید از بین رفتن برجستگی های سطحی می شود.
اهمیت پشتیبانی ساختاری در بیماران دارای بینی با پوست ضخیم
پوست ضخیم علاوه بر پوشاندن اسکلت، به دلیل وزن مخصوص خود، به چهارچوب غضروفی فشار وارد می کند. اصلاحات جراحی که موجب تضعیف پشتیبانی ساختاری می شوند، به خصوص در بینی های با پوست ضخیم، خطرناک اند، زیرا اغلب باعث فروپاشی اسکلت می شوند و تغییر شکل های ناهنجار به بار می آورند. در عوض، بهترین نتایج جراحی زیبایی زمانی حاصل می شود که همزمان با جراحی، پشتیبانی ساختاری نیز تقویت شود.
اینگونه یک چهارچوب زیبا و محکم بینی خواهیم داشت که می تواند وزن اضافه پوست ضخیم بینی را تحمل کند. در حقیقت، بدون چهارچوب غضروفی محکم و ساختارمند، به وجود آمدن یک بینی با ظاهری زیبا و پایدار در بیمارانی دارای پوست ضخیم، تقریبا غیرممکن است. اگر چه پشتیبانی اسکلت محکم و استوار به خودی خود زیبایی بینی را تضمین نمی کند، با این همه یک بینی قوی با پشتیبانی ساختاری فراوان، اولین و مهمترین پیش نیاز موفقیت هر چه بیشتر عمل زیبایی بینی، در بیماران دارای پوست ضخیم است.
التهاب و تورم جراحات عمل بینی در بیماران دارای پوست ضخیم
پوست بسیار ضخیم بینی علاوه بر جرم و وزن خود، بیشتر از گزینه های دیگر پوستی مستعد التهاب و تورم بعد از جراحی است. تقریبا در تمامی بیماران ضخیم-پوستِ جراحی بینی، تورم ناشی از جراحی نیازمند ۱۲ تا ۱۸ ماه زمان برای مداوای کامل است. به دلیل التهاب و تورم طولانی مدت، تأثیر درست و حسابی عمل جراحی بینی را تقریبا تا یک سال نمی توان مشاهده کرد.
بیمارانی که تحت جراحی ترمیمی بینی قرار می گیرند، و یا آنها که دارای سابقه التهاب بینی در اثر جوش و دمل، و یا تورم غشاء مخاطی و یا هر نوع جراحت قبلی هستند، به زمان بیشتری برای درمان نیاز دارند. علاوه بر این، بیشتر بیماران دارای پوست ضخیم، مستعد ابتلا به تورم فیبروتیک بافت های زیر پوستی هستند. به ویژه بیماران دارای پوست ضخیم و چرب.
در این دسته از بیماران چالش برانگیز، تورم فیبروتیک پوست ضخیم بینی ممکن است اثرات جراحی زیبایی را خنثی کند. هر چند استفاده از استروئید های موضعی و تزریقی می تواند تورم فیبروتیک را کاهش دهد یا کاملا از بین ببرد. اما تا هنگامی که تمامی نشانه های التهاب از بین نرفته است درمان باید ادامه یابد. بعضی اوقات این عمل به ماه ها و یا سال ها زمان نیاز دارد. در بعضی موارد نادر ولی وخیم، ایجاد جراحات کنترل نشده ای که قابل درمان هستند، می تواند به تخریب حفره های بینی بی انجامد و تغییرات جبران ناپذیری در شکل ظاهری فرد ایجاد کند. خوشبختانه این موارد بسیار نادر هستند.
برگرفته از davisrhinoplasty.com